فاصله اقوام و دوستان از یکدیگر در فنوج
شاید بیراه نباشد اگر ادعا کنم که دید و بازدید،دور هم جمع شدن و شب نشینی در فنوج با قدمت دیرینه از هرجای دیگری گرمتر بود از مراسم های عروسی،پرسه،عیادت بیمار و جمع های آشنایان و طوایف و در این چند سال اخیر نشست های جناحی همه بهانه هایی بود برای دور هم جمع شدن در این شهر، و صد افسوس در این سالها این نشست ها کوچکتر و کمرنگتر میشد تا با ظهور ویروس کرونا به بسیاری از انسانها کمک کرد تا انزوا طلبی خود را توجیه کنند. متاسفانه این معضلی است اجتماعی و خطرناک که برای جامعه فنوج گران تمام شده! البته گسست اجتماعی و قطع روابط افراد خانواده،اقوام و.. از سالهای قبل کلید خورده و متاسفانه تقریبا زیرپوست به شکل فعالی وجود داشت. عوامل مختلف که بیشتر ریشه در مسائل اقتصادی،معیشیتی دارد مانند تقسیم ارثیه، اختلافات مالی،تقسیم بندی های انتخاباتی و طایفه ای و عوامل دیگر مانند توقعاتی که خانواده های سنتی برای ازدواج از فامیل دارند که این مورد در فنوج بسیار شایع هست سبب شده بود که خانواده و خاندان عملا از هم پاشیده باشد و افراد یک خانواده و فامیل با بهانه یا حتی بی آنکه سخنی برزبان آورند از همدیگر فاصله عاطفی و در نهایت فیزیکی بگیرند. نمیخواهم بدبینانه به موضوع نگاه کنم اما افراد در بسیاری از دورهمی های گذشته با پای دل نیامده بودند و صرفا جهت وقت گذرانی و شاید رودربایستی های طایفه ای با شخصی خاص آتها را دور هم جمع کرده بود.به هر حال میخواهم نتیجه بگیرم که کرونا به داد خیلی ها رسید تا با استفاده از این سنگر نه تنها دید و بازدید و انزوا طلبی خود را توجیه کنند بلکه، انزوای خود را عین احترام و اهمیت دادن به سلامت افراد تلقی کرده و مطمئنا تا مدتها بعد کرونا وجدان ها از عدم بازسازی روابط آرام خواهد بود. که این درد بزرگ آسیب های بزرگتری بدنبال خواهد داشت!! و اگر تاثیر گذاران و بزرگان فامیل و از طرفی متولیان امور اجتماعی از قبیل معاون فرماندار،شهرداری و شورا با برنامه های مختلف از قبیل نشست ها و...
از طریق تحصیلکردگان و نخبگان این گسست و انزواطلبی را حل نکنند هم نهاد خانواده از بین میرود و هم رابطه مردم و سیستم به مرز نابودی خواهد رفت
