معلمین فعال؟ یا پر طمع وکم کار؟

سلام_ امروز افت تحصیلی نه فقط یک مشکل آموزشی که یک مشکل اجتماعی نیز محسوب می شود امروز پایین آمدن سطح تحصیل در منطقه  برکسی پوشیده نیست وعوامل آن برمیگردد به 1-خانواده2-مدرسه ومعلم3-خود دانش آموز که حقیر در این مجال به کنکاش گزینه دوم مپردازم وبه نظر من مهمترین دسته از عوامل موثر در شکست تحصیلی را مدرسه ومعلم رقم میزنندفارغ از اینکه آیا معلمی شغل است یا حرفه و یا اینکه معلمی هنر است یا کسب و کار و یا اینکه معلمی شغل انبیاست با اجازه از معلمان دیروز وهمچنین معلمین واقعی امروز  میخوام چند خطی در مورد این معضل اجتمایی بنویسم.فرض کنید در منطقه وشهرمان فردا بگن به چند نفر نیرو نیاز دارن در 1-شرکت نفت2-تامین اجتمایی3-بانک4-آموزش وپرورش (مورد استفاده بعنوان معلمی) بنظر شما کدام گزینه طرفدار بیشتری داره؟باتوجه به حقوق نسبتا خوب شرکت نفت وتامین اجتمایی وهمچنین بانک باتوجه به وامهای اجباری سالیانش به پرسنلش حتما مردم منطقه چشم خود را به تمام مزایای فوق میبندن ومیرن طرف آموزش وپرورش ومعلمی چرا؟ چون نگاه ما به معلمی صرفا یک شغل شده با ضریب اطمینان صدرصد وکاملا آسایشی با اوقات فراغت بلاوصف حال هرچه از منطقه واستان دورشیم معکوسی عجیب دیده میشه بدین صورت که معلمی را یک شغل سخت و کاملا حساس وپراسترس میدانندتا اندک امیدی به استخدام در دیگر ارگان‌ها را داشته باشند، به آموزش و پرورش نمی‌اندیشند