فرصتتی بی بدیل در انتخابات پیش رو

دوتا از مدیران چیره دست شهرمان،اهل شعر و فرهنگ که از قضا در طی سالهای اخیر روابطات خوبی در بروکراسی اداری و سیاسی جنوب استان دارند در #انتخابات_مجلس_۱۴۰۲ ثبت نام کرده اند که میتواند اتفاق و فرصت خوبی باشد آقایان #حاج_حمید_اربابی و #محمد_امین_ محمدی_پور

مدتهاست به این باور رسیده‌ام که دو چیز، جزء لوازم ضروری برای اصلاح شرایط نابسامان اجتماعی دیارمان هستنداول، در میان سیاهی، نقاط روشن را هم ببینیم و دوم، سعی کنیم خودمان به اندازه‌ی امکان روشنی تولید کنیم. در تاریک‌ترین سیاهی‌ها هم نقاط روشنی هست که ندیدنشان ظلم یا دست‌کم بی‌انصافی است  اما مهم‌تر از آن، اگر آن‌چه از دستمان برمی‌آید را انجام نمی‌دهیم، چگونه میتوانیم به اصلاح امیدوار باشیم؟ راستش را بخواهید به نظر من، اگر فقط از ناهنجاری بگوییم و کاری، هر چند کوچک، انجام ندهیم، نمی‌توانیم از دیگران که انتقاد ما را می‌بینند یا می‌شنوند انتظار پذیرش آن را داشته باشیم. من به اصلاح این وضعیت امیدوارم

 

  

آیا ما رای خود را میفروشیم؟

در آستانه انتخابات چند پست انتخاباتی که مطالبشان قدیمیست و قبلا در گروههای واتساپی نشر کردم اما از آن جهت که بنا داشتم پس از سالها وبلاگم را به روز کنم مجددا نشر میکنم بریم سر اصل مطلب اینکه چرا همه رای خود را می فروشیم؟!
اگر از منظر واقع بینانه به رفتار سیاسی خود نگاه کنیم در برخورد با پدیده انتخابات بدون استثنا همه ما رای خود را می فروشیم، تنها تفاوت فروشندگان رای در قیمت و طرف معامله است!!! بزنید ادامه مطلب

نگاه ما به مسولین عاطفی و شخصی است یا براساس خروجی کارشان؟

سول خوش اخلاق،آدم خوب با چهره خندان و احوالپرسی گرم/

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که وقتی در یک جمع از مسولی ناراضی هستید، عده ای با سرعت نور جلوی کلام شما را بگیرند و با جمله اینکه: "اینجوری نگو واقعا فلانی آدم خوبیست تو اورا از نزدیک ندیده ای حتما یک بار برو پیشش تا بدانی چقدر متواضع و خوش مرام است!"
شاید هم این وسط مدافعان نا آگاه صدایی را هم ضبط یا اسکرین شات حمایت از نقد را اینگونه به مسول برسانند که: ببین فلانی چی میگه و نقد میکنه!! و ببین من چی جوابشو دادم!!!

مشکل و درد همینجاست  بزن روی ادامه مطلب تا ادامشو بگم

انتخابات بر اساس قوم گرایی

دماحصل انتخابات طایفه ای در فنوج
موضوعی که نوشتن و گفتنش بسی دردناک است چون همگان بدان واقفیم پس چند سطری خیلی  ساده بدون قطار نمودن واژگان پرطمطراق تا شاید سادگیش کمی تاثیر بگذارد
 موضوعی که همه ما در فنوج بدان مهر تایید میزنیم و بانی ۹۰درصد اختلافات گشته انتخابات و خاصا انتخابات شورا براساس طایفه بوده و نتیجه‌ای جز هدر رفت فرصت‌ها نداشته صد افسوس انتخابهایمان  صرفا بر اساس تعصبات کورکورانه طایفه‌ای، رفاقتی و  توجه آنچنانی به اصل شایستگی نکرده ایم از این رو همواره شاهد  کینه توزی و لج‌بازی‌های بچه‌گانه  و بغض‌های سیاسی و قومیتی شده ایم
چه بسیار افرادی که به دلیل جمعیت کمتر نسبت به دیگر طوایف از پیدا کردن فرصت برای نشان دادن قابلیت‌های خویش جامانده‌اند، و یا  حمایت تمام قد دیگر طوایف را نداشتند  گاهی یک فرد را صرفا به دلیل اینکه انسان معتمد و خوش‌رویی بوده، و همیشه آماده فاتحه‌خوانی یا عیادت بوده و بهمین دلایل فردیش شانس رای داشته یا بخاطر جمعیت بالای طایفه اش منتخب خود دانسته‌ایم  تا اینگونه زعم خودمان این اشخاص میتونن بین شهر و شهروند ارتباطی موثر برقرار کنند اما عینیات نشان داده و همگان طی این سالها شاهد بودیم خیالی باطل و خیانتی بیش به خودمان و شهرهمان نبوده  بزن روی ادامه مطلب تا باقیشو بگم

فاصله اقوام و دوستان از یکدیگر در فنوج

شاید بیراه نباشد اگر ادعا کنم که دید و بازدید،دور هم جمع شدن و شب نشینی در فنوج با قدمت دیرینه از هرجای دیگری گرمتر بود از مراسم های عروسی،پرسه،عیادت بیمار و جمع های آشنایان و طوایف و در این چند سال اخیر نشست های جناحی همه بهانه هایی بود برای دور هم جمع شدن در این شهر، و صد افسوس در این سالها این نشست ها کوچکتر و کمرنگتر میشد تا با ظهور ویروس کرونا به بسیاری از انسانها کمک کرد تا انزوا طلبی خود را توجیه کنند. متاسفانه این معضلی است اجتماعی و خطرناک که برای جامعه فنوج گران تمام شده! البته گسست اجتماعی و قطع روابط افراد خانواده،اقوام و.. از سالهای قبل کلید خورده و متاسفانه تقریبا زیرپوست به شکل فعالی وجود داشت. عوامل مختلف که بیشتر ریشه در مسائل اقتصادی،معیشیتی دارد مانند تقسیم ارثیه، اختلافات مالی،تقسیم بندی های انتخاباتی و طایفه ای و عوامل دیگر مانند توقعاتی که خانواده های سنتی برای ازدواج از فامیل دارند که این مورد در فنوج بسیار شایع هست سبب شده بود که خانواده و خاندان عملا از هم پاشیده باشد و افراد یک خانواده و فامیل با بهانه یا حتی بی آنکه سخنی برزبان آورند از همدیگر فاصله عاطفی و در نهایت فیزیکی بگیرند. نمیخواهم بدبینانه به موضوع نگاه کنم اما افراد در بسیاری از دورهمی های گذشته با پای دل نیامده بودند و صرفا جهت وقت گذرانی و شاید رودربایستی های طایفه ای با شخصی خاص آتها را دور هم جمع کرده بود.به هر حال میخواهم نتیجه بگیرم که کرونا به داد خیلی ها رسید تا با استفاده از این سنگر نه تنها دید و بازدید و انزوا طلبی خود را توجیه کنند بلکه، انزوای خود را عین احترام و اهمیت دادن به سلامت افراد تلقی کرده و مطمئنا تا مدتها بعد کرونا وجدان ها از عدم بازسازی روابط آرام خواهد بود. که این درد بزرگ آسیب های بزرگتری بدنبال خواهد داشت!! و اگر تاثیر گذاران و بزرگان فامیل و از طرفی متولیان امور اجتماعی از قبیل معاون فرماندار،شهرداری و شورا با برنامه های مختلف از قبیل نشست ها و...
از طریق تحصیلکردگان و نخبگان این گسست و انزواطلبی را حل نکنند هم نهاد خانواده از بین میرود و هم رابطه مردم و سیستم به مرز نابودی خواهد رفت